Αχ αυτοί οι νέοι!

Μεσήλικες και υπέργηροι

Όταν ο Αστερίξ επισκέφθηκε την Κορσική για να βοηθήσει τους σκληροτράχηλους ντόπιους στη μάχη τους με τους Ρωμαίους κατακτητές, συνειδητοποίησε ότι όλη η κοινωνική δραστηριότητα των πολεμιστών (συμπεριλαμβανομένης και της μάχης) εποπτευόταν από μια παρέα υπερήλικων, που μοναδικό αντικείμενο είχε να σχολιάζει τη στάση των νέων. Οι υπερήλικοι Κορσικανοί, ήταν πολύ αυστηροί κριτές και έβρισκαν πάντα ένα θέμα άξιο σχολιασμού.
Έκτοτε έχουν περάσει περισσότερα από 2000 χρόνια και όπως είναι φυσικό, οι γηραιότεροι συνεχίζουν να σχολιάζουν τη στάση των νέων, σε όλο τον κόσμο αλλά και στη χώρα μας, τηρώντας μια παράδοση που βασίζεται σε ό,τι ονομάζουμε χάσμα γενεών. Τις περισσότερες φορές, τα σχόλια είναι αρνητικά δεδομένου ότι οι μεγαλύτεροι κρίνουν με βάση τις δικές τους κοινωνικές απόψεις και βιώματα. Καθώς όμως τα τελευταία χρόνια η στάση των νεότερων πολιτών γίνεται ολοένα και πιο αντιδραστική αλλά και μαζικότερη, οι μεγαλύτερης ηλικίας άνθρωποι επιχειρούν να εξηγήσουν αυτή τη στάση και -κατά δήλωση τους- επιχειρούν να την κατανοήσουν.
Μάλιστα, προχθές το... βράδυ είδα στην τηλεόραση μια προσπάθεια να αποτυπωθεί η συγκεκριμένη διαφοροποίηση των γενεών με στατιστικά μεγέθη, ως μέρος μιας δημοσκόπησης. Οι συμμετέχοντες στο πάνελ, έβλεπαν ξεκάθαρα την αποστροφή των νεότερων ανθρώπων για ό,τι ονομάζουμε ισχύον πολιτικό σύστημα και επιχειρούσαν να ερμηνεύσουν τι οδηγεί τους νέους σε μια τέτοια στάση μηδενισμού που απορρίπτουν στη συντριπτική τους πλειοψηφία τα υπάρχοντα πολιτικά κόμματα, τους ηγέτες τους και τις πολιτικές που ακολουθούνται.
Ακούστηκαν πολλές απόψεις από τους παρευρισκόμενους πολιτικούς (μεταξύ των οποίων και ο «πάντα νέος» Άρης αλλά και η «αιώνια έφηβη» Μαρία Δαμανάκη) και τους δημοσιογράφους. Η αιτία της διαφοροποίησης αναζητούνταν κάπου μεταξύ της επαναστατικότητας (που χαρακτηρίζει παραδοσιακά τους νέους) και της άποψης ότι δεν ανήκουν ακόμη στο σύστημα.

Νεαροί και πιτσιρικάδες

Οι αριθμοί ως γνωστόν μπορούν να ερμηνευθούν με διάφορους τρόπους. Αυτό που εγώ έβλεπα είναι μια μικρή «προς τα πάνω» απόκλιση των αρνητικών απόψεων που εκφράζει σύσσωμη η κοινωνία. Τα ποσοστά αποδοκιμασίας των ηγετών, των κομμάτων και των πολιτικών επιλογών είναι ήδη τεράστια στο σύνολο του πληθυσμού. Είναι απλώς λίγο μεγαλύτερα στους νεότερους ανθρώπους.
Παράλληλα, την ώρα που μοιάζει με μόδα η προσπάθεια να «αφουγκραστούμε τους νέους» και «να δώσουμε λύσεις στα προβλήματα της γενιάς των 700», δεν βλέπω κανέναν που να αναζητά τις αιτίες της αποδοκιμασίας των πολιτών (και εν προκειμένω των νεότερων) στους δικούς του χειρισμούς και τις επιλογές του. Προς το παρόν, οι νέοι δεν ενοχλούν ιδιαίτερα και φαίνεται ιδιαίτερα σικ να παριστάνει κανείς τον «σύντροφό» τους.
Λύσεις όμως δεν δίνονται αντιμετωπίζοντας το θέμα ως μια lifestyle παρένθεση στα σοβαρά θέματα των πολιτικών καυγάδων και της εξυπηρέτησης προσωπικών συμφερόντων. Έτσι δεν νομίζω ότι θα αργήσει η ώρα που οι «συμπαθούντες» θα βαρεθούν τα τερτίπια των νέων και θα αρχίσουν και πάλι να τους κατακρίνουν κουνώντας απειλητικά τις μαγκούρες τους…

Σταμάτης Ζαχαρός
apnea.gr