Νέες γενιές πολιτικών, η λογική ενός φιλελευθερου ανθρώπου

Διαβάσαμε στο Πρώτο Θέμα για την κα. Φάνη Πάλη Πετραλιά η οποία θέλει να κληροδοτήσει την έδρα της στην κόρη της Αλεξάνδρα καθώς και κάποια άλλα συναφή στοιχεία. Δεν έχουμε κάποιο πρόβλημα με τα συγκεκριμένα πρόσωπα, απλά πήραμε την αφορμή να γράψουμε για τη δεύτερη ή ακόμα και Τρίτη γενιά των πολιτικών.
Προφανώς κάποιοι πιστεύουν ότι η πολιτική μπορεί να κληροδοτείται από γενιά σε γενιά, κάτι που είναι ιδιαίτερα αμφισβητήσιμο. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα οικογενειών στην πολιτική ζωή της χώρας τα οποία εκθέτουν τα παιδιά τους στην πολιτική ζωή της χώρας. Σίγουρα ο κάθε γονέας θέλει το καλύτερο για το παιδί του αλλά όπως ο καθένας δεν μπορεί να γίνει τραγουδιστής, ηθοποιός, δημοσιογράφος έτσι λοιπόν δεν μπορεί να συμμετέχει ο καθένας στη πολιτική.
Παίρνουμε ως παράδειγμα την οικογένεια του πρώην πρωθυπουργού και επίτιμου της Νέας Δημοκρατίας, ο οποίος προφανώς έχει αναθρέψει έτσι τα παιδιά του ώστε να κινούνται στα βήματα του. Δεν είναι όμως όλοι το ίδιο και για να λέμε τα πράγματα όπως είναι, μπορούμε να αναφέρουμε πως η κα. Ν. Μπακογιάννη είναι μία εξαιρετική, δυναμική πολιτικός σε αντίθεση με τον αδερφό της ο οποίος δεν είναι ιδιαίτερα επιφανής ως πολιτικό πρόσωπο. Για να μην παρεξηγούμαστε τα πρόσωπα που αναφέρουμε είναι εντελώς τυχαία και δεν κάνουμε διακρίσεις, απλά κρίνουμε τόσο θετικά όσο και αρνητικά.
Είναι δύσκολο να καταλάβουμε το λόγο που τα πολιτικά πρόσωπα προωθούνται από γενιά σε γενιά, δεν είναι σωστό ούτε και λογικό. Για να θεωρηθεί κάποιος ως πολιτικό πρόσωπο πρέπει να χει εκτός από τα άλλα και το χάρισμα, γιατί όπως είπαμε δεν μπορούν να γίνουν όλοι ηθοποιοί, τραγουδιστές.
Το μόνο συμπέρασμα που μπορούμε να βγάλουμε είναι ότι οι κινήσεις αυτές γίνονται για άλλους σκοπούς με τους οποίους δεν θα ασχοληθούμε γιατί δεν είναι αυτός ο ρόλος μας και δεν γνωρίζουμε άλλωστε γιατί δεν έχουμε καμία σχέση με την ελίτ της χώρας.
Δεν πιστεύουμε πως πρέπει η πολιτική να κληροδοτείται από γενιά σε γενιά, αντίθετα στην πολιτική ζωή πρέπει να ασχολείται όποιος πραγματικά το αξίζει και σίγουρα υπάρχουν πολλά άτομα με σωστές απόψεις που αξίζουν κάτι παραπάνω από κάποιους άλλους ενώ για τους υπόλοιπους εμφανίζεται πληθώρα άλλων ευκαιριών.

Είναι αλήθεια λοιπόν η παροιμία που λέει ότι «…Τα ράσα δεν κάνουν το παπά…»