Στα ζευγάρια λέμε… ναι!!!

Ακόμη κι αν σταθείς τυχερός και βρεθείς στον παράδεισο, μόνος σου δεν πρόκειται να τον απολαύσεις, ούτε να τον χαρείς.
Έτσι δεν λένε;
Αν όμως είσαι ακόμη πιο τυχερός και βρεις το άλλο σου μισό, τότε η ζωή, σου κλείνει το μάτι και όλα είναι μια χαρά.
Αυτά για τους ρομαντικούς που ψάχνουν τον απόλυτο έρωτα που θα τους δώσει την ευκαιρία να αρχίσουν να ονειρεύονται καρδούλες και φτερωτούς θεούς, αν και τις περισσότερες φορές αυτοί που έχουν βιώσει τον έρωτα αισθάνονται, έστω και για λίγο, οι ίδιοι θεοί. Όσο για την αγάπη αυτή απαιτεί γερά θεμέλια, έρχεται με την πάροδο του χρόνου και δημιουργεί ισχυρότατους δεσμούς ανάμεσα σε δύο «υγιής» ανθρώπους που έχουν κοινούς σκοπούς, παρόμοια θέλω, δηλαδή βλέπουν την ζωή αν όχι από την ίδια από κοντινή οπτική γωνία.
Στα ζευγάρια λοιπόν λέμε ναι… αλλά με προϋποθέσεις. Γιατί με τόσα που βλέπουμε δίπλα μας κάποιες επιφυλάξεις οφείλουμε να τις διατηρήσουμε.
Δεν με πιάνουν οι κακίες, όχι, απλά οι ανησυχίες.
Ζευγάρια ιμιτασιόν κυκλοφορούν πολλά,… σχέσεις φασόν που κοπιάρονται σε γάμους που τους βαφτίζουν επιτυχημένους, απλά επειδή δεν έχουν την δύναμη ή την θέληση να τους αφήσουν πίσω και να συνεχίσουν μόνοι.
Κάποιοι φοβούνται την μοναξιά, άλλοι πάλι φοβούνται το ξεβόλεμα. Δικαιολογίες βρίσκουν πολλές, πρώτα για τον ίδιο τον εαυτό και μετά για τον κοινωνικό περίγυρο. Εντάξει δεν είναι κανείς τέλειος, που να πάω τώρα που συνήθισα να ζω κοντά του, μήπως πρόκειται να βρω κάτι καλύτερο…ατάκες που τις ακούμε μαζί με προβλήματα σχέσεων κυρίως μέσα στο γάμο.
Όταν ακούω για σχέσεις αφημένες, παρατημένες στην τύχη τους, όταν βλέπω κενά βλέμματα να διασταυρώνονται τότε καταλαβαίνω πως καλύτερα να νιώθεις μόνος παρά μόνος μαζί με κάποιον άλλον.
Η Σοφία για παράδειγμα είναι σε ένα γάμο χρόνια, καθ’ όλα ευτυχισμένο, οικονομικά εξασφαλισμένο με τρία παιδιά που το καθένα έχει πάρει τον δρόμο του. Όταν όμως την ακούω να μιλάει για τον Μιχάλη τον άντρα της, θυμώνω μαζί της. Πρώτον τον βλέπει ελάχιστα, η δουλειά βλέπετε, δεύτερον δεν συζητούν πια μεταξύ τους και τρίτον βγαίνουν πάντα ο καθένας με την δική του παρέα.
Τι ωραία!!!
Κατά τ’ άλλα είναι ένα ζευγάρι υπόδειγμα στον κοινωνικό περίγυρο, που όταν κάνει κοινωνικές εμφανίσεις κάθε Κατίνα, ζηλεύει την κυρία του κυρίου, για την καλή της τύχη.
Αν είναι ευτυχισμένη;
Φυσικά όχι, αν νιώθει χαρούμενη, ναι όταν πάει στην αγορά και τσακίζει την πιστωτική, είναι, το παραδέχεται. Αν θέλει κάτι περισσότερο, ναι θέλει. Αλλά ξέρει πως και να το ζητήσει, δεν θα της δοθεί. Γιατί;
Ίσως δεν υπάρχει η διάθεση, ίσως πάλι να έχουν κοπεί τα νήματα επικοινωνίας, ίσως πάλι να έχει βολευτεί τόσο καλά ώστε δεν θέλει να κουνηθεί τίποτα από την θέση του στην προγραμματισμένη της ζωή.
Η φωτεινή πλευρά, φαίνεται στην Κατερίνα που έχει μια ευτυχισμένη ζωή καθώς η επιλογή της να ζήσει στο πλευρό του Θανάση, αποδείχτηκε σοφή. Κι αυτό ξέρετε γιατί;
Γιατί αυτοί οι δύο κατάφεραν να δημιουργήσουν άριστους κώδικες επικοινωνίας κατάφεραν να βρουν κοινά ενδιαφέροντα να τους γεμίζουν και μετά από οκτώ χρόνια συμβίωσης και δύο παιδιά, παρόλες και τις οικονομικές δυσκολίες που αντιμετώπισαν, δηλώνουν απόλυτα ικανοποιημένοι και ερωτευμένοι.
Τώρα έχουν κάποιο μυστικό που δεν το λένε; Δεν νομίζω…
Μάλλον η καλή σχέση δημιουργείται από πολλά πολλά «μυστικά», με συνταγές που περιλαμβάνουν λέξεις όπως αγάπη, κατανόηση, εμπιστοσύνη, σεβασμό και ειλικρίνεια. Λέξεις που φαίνονται απλές όμως πόσο εύκολο είναι να τις ασπαστείς και να τις εφαρμόσεις στην καθημερινότητά σου;
Δεν απογοητευόμαστε όμως, γιατί όσο υπάρχουν ζευγάρια που δεν φαίνονται αλλά είναι ευτυχισμένα, εμείς θα τους βλέπουμε και θα χαιρόμαστε που τελικά κάποιοι, έστω και λίγοι, τα κατάφεραν…οι υπόλοιποι ας συνεχίσουν να κάνουν… υπομονή!

http://www.epikairo.gr/?p=15629