Προσωπικά συμπαθώ αρκετά τον Ηρακλή (είναι η Θεσσαλονικιά ομάδα που στηρίζω-την ομάδα που στηρίζω μαντέψτε την) αλλά δεν είμαι οπαδός του και νομίζω η άποψη οπαδού μιας μεγάλης ομάδας που τελευταία έχει πολλά προβλήματα έχει ενιαφέρον....
Θυμάμαι τον εαυτό μου πιτσιρίκι 8-9 χρονών, όταν με πρωτοπήρε ο θείος μου και πήγαμε να δούμε τον ΗΡΑΚΛΗ. Έπαιζε ο μεγάλος ΒΑΣΙΑ, ο Κωφίδης, ο Παπαϊωάννου, ο Αναστασιάδης, ο Ξανθόπουλος. Ήταν ένας αγώνας με τον ΟΦΗ και το γήπεδο είχε πολύ κόσμο (γύρω στις 15000). Φανταστική ατμόσφαιρα, ο Βάσια σε μάγευε με τις ενέργειές του, η ομάδα είχε πολύ όμορφους συνδυασμούς. Όμως ο ΗΡΑΚΛΗΣ και εκείνη τη χρονιά δεν κατάφερε να βγει ούτε UEFA. Παρότι είχε πολύ καλή ομάδα στις αρχής της δεκαετίας του 80 και μπορούσε να πάρει κάποιο πρωτάθλημα ή κύπελλο λίγο η ατυχία, λίγο η επιπολαιότητα, λίγο η διαιτησία του στέρησαν αυτή τη χαρά. Οι διοικήσεις του ΗΡΑΚΛΗ ποτέ δεν είχαν τις οικονομικές δυνατότητες που απαιτούνταν για μια ομάδα ώστε να μπορεί να πρωταγωνιστήσει. Με την πρώτη ευκαιρία πουλούσαν παίκτες, κυρίως στο ΠΟΚ (ενδεικτικά αναφέρω : Κωφίδη, Κωστή Χρ. Κωνσταντινίδη, Σκαρτάδο, Κωνσταντίνου, Στολτίδη, Ταυλαρίδη, Ανατολάκη, Λαγό). Μετά ήρθε το 1987. Αυτός ο καταραμένος τελικός κυπέλλου με τον ΟΦΗ. Περισσότεροι από 12500 κατέβηκαν στην Αθήνα για τον τελικό. Όμως ο ΗΡΑΚΛΗΣ δεν τα κατάφερε. Ακόμα ο κόσμος του ΗΡΑΚΛΗ αναρωτιέται τι έφταιξε. Ήταν πολύ μεγάλο το πλήγμα για το σύλλογο. Εκεί ο ΗΡΑΚΛΗΣ έχασε σημαντική μερίδα φιλάθλων που απογοητεύτηκαν. Από το σημείο εκείνο και μετά ήρθε η κατηφόρα για τον ΗΡΑΚΛΗ. Η ομάδα από μεγάλη έγινε μεγαλο-μεσαία. Βγήκε στο UEFA δύο συνεχόμενες χρονιές, μετά από πολλά χρόνια, αλλά αποκλείστηκε από τον πρώτο γύρο της διοργάνωσης. Η πτωτική πορεία του συλλόγου συνεχίζονταν. Ενώ τα προηγούμενα χρόνια οι ομάδες του ΠΟΚ περνούσαν πολύ δύσκολα από το Καυταντζόγλειο, πλέον σε αρκετές αναμετρήσεις παίρνανε εύκολα την ισοπαλία και κάποιες φορές τη νίκη. Το 2000, μετά από δυναμικές κινητοποιήσεις του κόσμου, έφυγε ο Πέτρος Θεοδωρίδης από το τιμόνι της ΠΑΕ και ανέλαβε ο Βαγγέλης Μυτηλιναίος. Ο ενθουσιασμός περίσσευε. Όμως οι πάντες διαψεύστηκαν. Ο Μυτηλιναίος έκανε κάποιες καλές μεταγραφές αλλά η ομάδα δεν είχε τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Έτσι άφησε την ομάδα, αφού όμως ξεπληρώθηκε για την αγορά των μετοχών της ΠΑΕ και των μεταγραφών που έκανε, με την πώληση Κωνσταντίνου στον Παναθηναϊκό και του Ταυλαρίδη στην Γαλλία. Επίσης για πρώτη φορά στην ιστορία του, ο Ηρακλής είχε χρέη. Ο Σπανουδάκης, διόγκωσε πάρα πολύ τα χρέη του ΗΡΑΚΛΗ με κακοδιαχείριση και μετά από την χειρότερη χρονιά στην ιστορία του ΗΡΑΚΛΗ (2007), όπου στα τελευταία 10 λεπτά του πρωταθλήματος απέφυγε τον υποβιβασμό, έφυγε. Ανέλαβε ο Αντώνης Ρέμος. Γνήσιος ΗΡΑΚΛΕΙΔΕΑΣ και με πολύ αγνές προθέσεις. Στον οικονομικό τομέα φαίνεται πως η τεράστια μάχη που έχει δώσει κερδίζεται. Όμως έκανε διοικητικά λάθη. Λάθος επιλογές συνεργατών, παικτών κλπ. Φέτος η ομάδα έχει πάρα πολύ άσχημη πορεία. Έχει κατά 90% σωθεί, αλλά δεν παίζει ποδόσφαιρο. Η ζημιά που έχει γίνει στον ΗΡΑΚΛΗ τα 3 τελευταία χρόνια είναι τεράστια. Η ομάδα είναι ανυπόληπτη, έχει <<μικρύνει>> πάρα πολύ. Η απογοήτευση των φιλάθλων είναι πολύ μεγάλη. Ο κόσμος σε κάθε αγώνα στηρίζει την ομάδα εντός και εκτός έδρας. Πλέον όμως, έχουν μείνει οι πιστοί φίλαθλοι της ομάδας. Γιατί η ομάδα δεν προσελκύει κόσμο, αντίθετα απομακρύνει. Οι φίλαθλοι του ΗΡΑΚΛΗ δεν είναι φανατισμένοι με την κακή έννοια του όρου. Ποτέ δεν υπήρξαν hooligans. Δεν θέλουν το εύκολο, αλλιώς θα υποστήριζαν κάποια πιο δημοφιλή ομάδα. Έχουν ποδοσφαιρικό κριτήριο. Πιστεύω στον Αντώνη, αλλά σίγουρα πρέπει να αλλάξει πολλά πράγματα για να ορθοποδήσει ο ΗΡΑΚΛΗΣ, το ιστορικότερο σωματείο της Ελλάδας.
http://ourgreektv.blogspot.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου