Απαρηγόρητοι οι Έλληνες από την περιφρόνηση του Ομπάμα!

Πριν προχωρήσω, ας θυμηθούμε το ρεαλιστικά κυνικό και διαχρονικό "ευαγγέλιο" του Λόρδου Πάλμεστρον (1848): «Δεν έχουμε αιώνιους συμμάχους, και δεν έχουμε διαχρονικούς εχθρούς. Μόνο τα συμφέροντά μας είναι αιώνια.» Αυτό ισχύει για όλους, αφού οι κοινωνίες μας δεν είναι κοινωνίες αγγέλων και οι λαοί ενστικτωδώς – αν βέβαια δεν έχουν προσβληθεί από μαζική σχιζοφρένεια – επιδιώκουν πάντα το συμφέρον τους. Το ίδιο κάνουν και τα κόμματα, οι οργανωμένες ομάδες εργαζομένων, οι οικογένειες, και τα άτομα. Αυτά σαν μια μικρή εισαγωγή, για να έλθουμε στα συγκαλά μας και να μην ξαφνιαζόμαστε και τα ευκόλως εξηγήσιμα.
Αν είμαστε ειλικρινείς, θα πρέπει να παραδεχτούμε πως σα λαός είμαστε και τζάμπα μάγκες και κλαψιάρηδες! Ο Ομπάμα μας προσπερνάει! Θρηνούν τα ξεπουλημένα (σε ποιον άραγε;) ΜΜΕ, που δεν καταλαβαίνουν τάχα ποια είναι τα αίτια της δήθεν απρόσμενης περιφρόνησης του νεοεκλεγέντα Προέδρου των ΗΠΑ. Ακόμη δεν είχαμε συνέλθει από το προσπέρασμα της Χίλαρι Κλίντον, και τρώμε και δεύτερο, πιο ηχηρό, χαστούκι, ωιμέ, που μας έριξε σε βαθιά μελαγχολία! Βλέπετε οι Νεοέλληνες είμαστε και πολύ ευαίσθητοι, άσχετο τώρα αν δε μας φαίνεται στις αναμεταξύ μας σχέσεις… Όταν οι Αμερικανοί μας περιφρονούν, τότε μας κακοφαίνεται. Όμως εκείνοι δεν πρέπει να ενοχλούνται όταν εμείς πουλάμε μαγκιά και τσαμπουκά καθυβρίζοντάς τους. Μάλιστα τα ΜΜΕ δεν καταδικάζουν ποτέ τον άκρατο αντιαμερικανισμό, που κατά περίεργο τρόπο εκδηλώνεται από δήθεν προοδευτικά λαϊκά μορφώματα που είναι συγχρόνως και ορκισμένοι αντιεθνικιστές, δηλαδή φανατικοί υποστηρικτές της παγκοσμιοποίησης με κατάργηση συνόρων κλπ., και ένθερμοι υποστηρικτές της χωρίς όρια εισβολής λαθρομεταναστών, προπαγανδίζοντας και διάφορες άλλες ουτοπιστικές ιδεοληψίες…
Είναι τα ίδια ΜΜΕ (Μέσα Μαζικής Εξαχρείωσης), που έτσι κι ο Καραμανλής είχε κάνει κάποιες ανώδυνες παραχωρήσεις στους Αμερικανούς στα εθνικά θέματα, θα ωρύονταν εναντίον του κατηγορώντας τον για δουλοπρέπεια, ξεπουλήματα και προσκυνήματα. Αυτοί είμαστε στην Ελλάδα: Σχιζοφρενείς και αυτοκαταστροφικοί. Φανταστείτε πώς θα νιώθατε αν ο ζητιάνος που συναντούσατε στο δρόμο σας πούλαγε μαγκιά, σας περιύβριζε, σας πέταγε και κάνα γκαζάκι στα πόδια για εκφοβισμό, και μετά σας εκλιπαρούσε για μια μικρή βοήθεια. Κι όμως, αυτό κάνουν οι Έλληνες στους Αμερικάνους. Θέλουν και το σκύλο χορτάτο και την πίτα γερή. Αμ δε γίνεται, πατριώτες! Μας πήραν είδηση και σιγά-σιγά μας απομονώνουν. Μακάρι να ήμασταν ικανοί να σταθούμε μόνοι στα πόδια μας... Ποιος δεν θα τόθελε;
Τις τελευταίες δεκαετίες, το λαϊκό προφίλ της Ελλάδας, άσχετα με την ανερμάτιστη και ενίοτε δουλοπρεπή πολιτική των κυβερνήσεών της, είναι σταθερά αντιαμερικανικό. Σε κάθε διαδήλωση των θερμοκέφαλων “προοδευτικών”, το δημοφιλές σύνθημα «Φονιάδες των λαών Αμερικάνοι» είναι σε "ημερήσια διάταξη", ενώ οι κουκουλοφόροι θα κάψουν οπωσδήποτε και αμερικάνικες σημαίες, κατά προτίμηση έξω από την Αμερικάνικη Πρεσβεία ή στο κέντρο των επεισοδίων. Σε εξαιρετικές, μάλιστα, περιπτώσεις, όπως ήταν η επίσκεψη του Προέδρου Κλίντον μετά της συζύγου του το 1999, θα κάψουν και το πολύπαθο κέντρο της Αθήνας - τι φταίει αυτό; - επειδή ένας Αμερικανός Πρόεδρος τόλμησε να βεβηλώσει τα "ιερά" της χώματα. Μιλάμε για καλπάζουσα αυτοκαταστροφική σχιζοφρένεια.
Για να φρεσκάρουμε τη μνήμη μας, στις 19 Νοεμβρίου του 1999, κατά την επίσκεψη του πλανητάρχη, Μπιλ Κλίντον, στην Αθήνα – επίσκεψη που σημειωτέον είχε αναβληθεί δυο φορές λόγω του αρνητικού (αντιαμερικανικού) κλίματος στη χώρα μας – κατά τη διαδήλωση διαμαρτυρίας που διοργάνωσαν «φιλειρηνικές» οργανώσεις διαμαρτυρόμενες για την παρουσία του Αμερικανού προέδρου, κόντεψε να καεί η Αθήνα. Πρωθυπουργός τότε ήταν ο Κωνσταντίνος Σημίτης και Πρόεδρος της Δημοκρατίας ο Κ. Στεφανόπουλος. Για τα επεισόδια εκείνα ΤΑ ΝΕΑ είχαν πολύ εύστοχα σχολιάσει (20/11/1999): «Είμαστε, λοιπόν, "αντιαμερικάνοι"; (…) Άλλο η διεκδίκηση ­ και με τα όπλα του "δρόμου" ­ των συμφερόντων της χώρας, κι άλλο αυτό το ραντεβού με την υστερία, όπου συναντώνται νοσταλγικοί αριστεροί που βρίσκουν στον αντιαμερικανισμό το ευγενές υποκατάστατο της χαμένης αριστεροσύνης, προδομένοι δεξιοί που φωνάζουν στον παλιό τους πάτρωνα με τη φωνή του παιδιού για τα θελήματα που δεν το χρειάζονται πια, ακραίοι δεξιοί που έχουν τον αντιαμερικανισμό ως πολιτικά ορθό ένδυμα του ακραίου εθνικισμού τους, και επιτήδειοι έμποροι της εύκολης δημοσιότητας.»
Για την ίδια επίσκεψη, ο Κώστας Σημίτης, στην παρουσίαση των θέσεων του ΠΑ.ΣΟ.Κ. στο Ζάππειο (29/03/2000), ενόψει των βουλευτικών εκλογών της 9ης Απριλίου 2000, είχε πει μεταξύ άλλων: «Κυρίες και κύριοι,
Η εξωτερική μας πολιτική, η πολιτική που ακολουθήσαμε στην τετραετία που πέρασε, έχει δικαιωθεί. Η Ελλάδα είναι μία ισχυρή χώρα. Είναι μία χώρα που υπολογίζεται διεθνώς όχι μόνο για το παρελθόν και την ιστορία της, αλλά και για το παρόν και το μέλλον της. (…) Αναπτύξαμε τις σχέσεις με τις Η.Π.Α. - κάτι που επισφραγίσθηκε με την πετυχημένη επίσκεψη του Προέδρου Κλίντον στην Αθήνα - αλλά και με τη Ρωσία, Κίνα και άλλες χώρες της υφηλίου.» (Περισσότερα εδώ)
Εάν, λοιπόν, μια επίσκεψη Αμερικανού Προέδρου στη χώρα μας προϋποθέτει και υποδηλώνει καλή σχέση με τις ΗΠΑ, η μη επίσκεψη, όταν μάλιστα περιφέρεται ο πλανητάρχης στη γειτονιά μας, τι σημαίνει; Μα προφανώς όχι καλή σχέση, ή έστω, έντονη δυσαρέσκεια. Σίγουρα αυτή η περιφρόνηση που μας δείχνουν εντείνεται σε μεγάλο βαθμό και από την εικόνα άναρχης και διαλυμένης χώρας που δίνουμε προς τα έξω από τον περασμένο Δεκέμβριο, μιας χώρας με αναζωπυρωμένη την τρομοκρατία, μιας κοινωνίας που ξεσκίζεται καθημερινά από τους βανδαλισμούς των κουκουλοφόρων, μιας χώρας με διαλυμένη Αστυνομία, πράγμα που δίνει το δικαίωμα στους συμβούλους του πλανητάρχη να τον συμβουλεύουν να την αποφύγει όπως ο διάβολος το λιβάνι.
Αλλά μήπως και κατά την επίσκεψη της Αμερικανίδας υπουργού εξωτερικών κ. Κοντολίζα Ράις (25/04/2006) δεν είχαμε και πάλι επίδειξη αντιαμερικανικής υστερίας; Και τότε οι γνωστοί-άγνωστοι τα είχαν κάνει γης μαδιάμ στο κέντρο της Αθήνας… (Λεπτομέρειες εδώ)
Πιο πρόσφατα, πριν από τρεις μέρες, με αφορμή τον ελλιμενισμό στο λιμάνι του Αστακού του αμερικανικού φορτηγού πλοίου «ROY M. WHEAT», έγιναν και πάλι αντιαμερικανικές διαδηλώσεις. Οι διαδηλωτές αποκαλούσαν τους Αμερικανούς «αρχιμακελάρηδες των λαών» και δόνησαν την παραλία και τα στενά του Αστακού με αντιιμπεριαλιστικά συνθήματα, απαιτώντας να φύγει το αμερικάνικο πλοίο του θανάτου από το λιμάνι, να ακυρωθούν όλες οι συμφωνίες που έχουν υπογράψει ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, κλπ. ( Ριζοσπάστης, 27/03/2009 )
Κατόπιν όλων αυτών, και άλλων που παρέλειψα, είμαστε άραγε δικαιολογημένοι ν’ απορούμε που δε θα μας επισκεφτεί ο Ομπάμα; Ποιος νέος και αξιοπρεπής πρόεδρος μιας υπερδύναμης θα ήθελε να εκτεθεί στη χλεύη, στον εξευτελισμό και στις απειλές ενός λαού, με απρόβλεπτες μάλιστα συνέπειες ακόμη και για την σωματική του ακεραιότητα; Εγώ πάντως είμαι ευγνώμων που δεν μας έρχεται, διότι θα γλιτώσει το κέντρο της Αθήνας από χειρότερους βανδαλισμούς απ΄όσους έχει ήδη υποστεί, κι εμείς οι φτωχοί φορολογούμενοι θα γλιτώσουμε επιπλέον φόρους για την αποκατάσταση των ζημιών και το νέο πλήγμα κατά του τουρισμού.
Ας συνέλθουμε, λοιπόν, κι ας λογικευτούμε: Όσο δε σεβόμαστε τον εαυτό μας σα λαός και σα χώρα, μην περιμένουμε να μας σεβαστεί κανένας άλλος. Στους πονηρούς και δύσκολους καιρούς που περνάει η ανθρωπότητα, αν δεν υπάρξει αποκατάσταση του κύρους της χώρας μας, αν δεν πείσουμε ότι είμαστε ένα υπεύθυνο κράτος με αξιοπρέπεια, αν οι κυβερνήσεις μας δεν επιδοθούν σε μια έξυπνη και επιθετική εξωτερική διπλωματία - αντί να παρακαλάμε γονυπετείς τους ισχυρούς για να μας ελεήσουν, ενώ στα παρασκήνια τους χλευάζουμε, τους εξαπατούμε και τους μισούμε - δεν πρόκειται τούτη η χώρα να ορθοποδήσει. Κι αν είμαστε τόσο ιδεολόγοι και ειρηνιστές, ας εφαρμόσουμε την ιδεολογία μας στην πράξη μεταξύ εαυτών και αλλήλων, αντί να τρωγόμαστε και να εξοντώνουμε ανελέητα ο ένας τον άλλο.

http://seferou.blogspot.com/2009/03/blog-post_27.html