Πώς αλλάζουν τα πράγματα...

Πώς άλλαξαν αλήθεια όλα μέσα σε ένα χρόνο...
Πέρυσι τέτοια εποχή, η Νέα Δημοκρατία ζούσε στον απόηχο ενός σκανδάλου-παρωνυχίδα, όπως αποδείχτηκε τελικά, συγκρινόμενο με τα επόμενα, την υπόθεση Ζαχόπουλου και του κομιστή-δημοσιογράφου. Όμως, παρά τα συνεχόμενα αυτογκόλ και τις αλλεπάληλες γκάφες, τίποτε δεν έδειχνε ότι θα μπορούσε κάποιος να αμφισβητήσει τα πρωτεία της στον πολιτικό στίβο.
Κι αυτό, γιατί από την αντίπερα όχθη το ΠΑΣΟΚ ήταν τραυματισμένο από την εσωκομματική διαμάχη και από την ξεκάθαρη αμφισβήτηση του Γιωργάκη στο κατά πόσο είναι σε θέση να κερδίσει τον Κωστάκη. Πόσες φορές δεν ακούσαμε: Τυχερός ο Καραμανλής που δεν έχει αντίπαλο τον Βενιζέλο... Αυτή την ιδέα την συντηρούσε και η πλειοψηφία του εκδοτικού συστήματος, με τον Πρετεντέρη να "στρίβει το μαχαίρι" στις ανοιχτές πληγές του ΠΑΣΟΚ, όποτε έβρισκε ευκαιρία, δηλαδή καθημερινά!!!
Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε μεγαλοπιαστεί, φλερτάριζε στα γκάλοπ με το 20%, μερικοί ξερογλύφονταν ότι σύντομα θα πέρναγε στην δεύτερη θέση στις προτιμήσεις του κόσμου και η συζήτηση περιστρεφόταν στο αν θα συνεργαστεί με το ΠΑΣΟΚ ή αν θα διεκδικήσει μόνος του την αυτοδύναμη πρωτιά!!! Το πουλέν του Αλαβάνου, ο Τσίπρας ήταν κάτι μεταξύ Τζέιμς Ντην, αρσενικού Σενγκολέν Ρουαγιάλ και Τσε Γκεβάρα και όλοι ασχολούνταν με το τι είπε, που βρέθηκε, τι φόρεσε, με ποιόν ήταν...
Ο ΛΑ.Ο.Σ. ήταν "στα άκρα" και κανένας από την κεντροδεξιά Ν.Δ. δεν ήθελε να τον δούνε καν να περπατάει μαζί του στο ίδιο πεζοδρόμιο, που λέει ο λόγος...
Εγώ ήμουν ένα χρόνο μικρότερος, αλλά όχι τόσο γοητευτικός - όπως λένε οι πολυάριθμες θαυμάστριές μου (και γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε...).
Τώρα, ένα χρόνο αργότερα, όλα έχουν αλλάξει, η ζωή έχει φέρει τα πάνω-κάτω, αποδείχτηκε "ότι τα πάντα ρει", "οι τελευταίοι έσονται πρώτοι" κ.ο.κ. Το ζούμε άλλωστε όλοι μας, μέχρι και ο Πρετεντέρης έχει αρχίσει τα "σεις"και τα "σας"!!!
Τίποτε δεν έμεινε σταθερό, τίποτε εκτός φυσικά από το Κ.Κ.Ε., για το οποίο, ως γνωστόν, ο χρόνο σταμάτησε περίπου το 1922, όταν ο Στάλιν έγινε Γ.Γ. του Κ.Κ.Σ.Ε. Από τότε, για τους συντρόφους του Περισσού, δεν έχει περάσει ούτε μια μέρα...

http://aletri.blogspot.com/2009/03/blog-post_2077.html