Η πρόσκληση να συμμετέχω στο Ευρωψηφοδέλτιο των Οικολόγων Πράσινων αποτελεί μια ιδιαίτερη τιμή για μένα και ταυτόχρονα μια σημαντική ευκαιρία να συνδέσω την έννοια της συνείδησης απέναντι στο περιβάλλον με την έννοια της συνείδησης απέναντι στην τέχνη και στον πολιτισμό. Πάντα πίστευα ότι ο εσωτερικός κόσμος του ανθρώπου και το εξωτερικό του περιβάλλον είναι δυο όψεις της ίδιας πραγματικότητας. Ο εσωτερικός μας κόσμος δεν μπορεί να είναι υγιής όταν το περιβάλλον στον οποίο ζούμε νοσεί, όπως και η όποια παρέμβαση μας στο εξωτερικό περιβάλλον δεν μπορεί παρά να αντανακλά την πνευματική μας κατάσταση. Συνεπώς θεωρώ ότι η ενασχόλησή μας με την τέχνη σε όλες της τις εκφάνσεις είναι ένα σημαντικό και αναπόσπαστο κομμάτι της σχέσης μας με το φυσικό περιβάλλον και με την ίδια τη ζωή. Ο σύγχρονος δυτικός πολιτισμός δυστυχώς έχει παραβλέψει αυτήν τη θεμελιώδη αλήθεια και κινδυνεύει να πληρώσει ένα πολύ βαρύ τίμημα για αυτή την απερισκεψία. Το ρολόι όμως δεν γυρίζει πίσω και δεν έχει νόημα να μιλάμε για τις υποτιθέμενες ουτοπίες άλλων εποχών.
Η σύγχρονη τέχνη πρέπει να αντιμετωπίσει την πρόκληση της σύνδεσης των διαχρονικών και αρχέγονων αναγκών, αξιών και αληθειών με την συνείδηση του σημερινού ανθρώπου, ο οποίος πρέπει επιτέλους να βρει τρόπους να συνυπάρξει αρμονικά τουλάχιστον με το τμήμα της φύσης που τον συντηρεί. Εν ολίγοις η σχέση μας με το φυσικό περιβάλλον χρειάζεται να αποκτήσει ξανά διαστάσεις ποιητικές, να είναι η ίδια η σχέση αυτή μια τέχνη. Είναι λυπηρό πια η τέχνη να έχει υποβιβαστεί σε ένα ρόλο «δημοσιογραφικό» όπου καταγράφει απλώς την δυστυχία και την δυσφορία μας απέναντι σε έναν τρόπο ζωής που εμείς οι ίδιοι δημιουργήσαμε. Κάποτε οι άνθρωποι τραγουδούσαν στη γη τους, χόρευαν πάνω της για να τη τιμήσουν, και τη θαύμαζαν ως ένα μοναδικό έργο τέχνης στον οποίο συμμετείχαν ενεργά και καθημερινά. Ίσως σήμερα πια οι άνθρωποι, έτσι όπως έχουν γίνει, είναι πολύ αποξενωμένοι από τη πραγματική τους φύση για να μπορούν να ξαναζήσουν μια τέτοια ιερή σχέση με το περιβάλλον τους. Ωστόσο η τέχνη μπορεί να μας οδηγήσει όχι πίσω αλλά μπροστά σε μια σχέση μαζί του έστω αντίστοιχης ποιότητας.
Έχω μελετήσει εδώ και πολλά χρόνια τους διαχρονικούς πολιτισμούς διαφόρων λαών Ευρωπαϊκών και μη και αυτή εμπειρία μου έχει διδάξει πολλά πράγματα για την έννοια της τέχνης και του πολιτισμού γενικότερα καθώς και για τη σχέση αυτών των εννοιών με την ποιότητα της ζωής. Ο δυτικός πολιτισμός, ενώ διακρίνεται για αξιοθαύμαστα κατορθώματα στο χώρο της επιστήμης, της τεχνολογίας και της τέχνης, ωστόσο έχει χάσει κάπως το δρόμο του και δυσκολεύεται πια να απεμπλακεί από στενές εγκεφαλικές προσεγγίσεις της πραγματικότητας, κεντρομόλου τύπου, που εντέλει θολώνουν και μας απομακρύνουν από φυσικές ισορροπίες οι οποίες δεν μπορούν να γίνονται αντιληπτές μόνο με αυτό τον τρόπο. Πιστεύω ότι η ενίσχυση της ανταλλαγής του Ευρωπαϊκού πολιτισμού με αυτόν των άλλων λαών έχει πολλαπλά οφέλη για όλους τους ανθρώπους στους δύσκολους καιρούς στους οποίους ζούμε. Η αλληλοκατανόηση ανθρώπων διαφορετικών πολιτισμών είναι σήμερα ένα από τα κορυφαία ζητήματα που καλείται να αντιμετωπίσει η ανθρωπότητα. Σε αυτό το ζήτημα η τέχνη και ο πολιτισμός γενικότερα μπορούν να παίξουν ένα μοναδικό ρόλο που θα έχει σοβαρές και θετικότατες επιπτώσεις σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής ζωής όλου του πλανήτη.
http://citypress-gr.blogspot.com/2009/03/ross-daly_31.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου